Jun 20, 2012

Taufiq dan Mei Ling (Si gadis Tionghua, Bab 8)

Salam sejahtera semua,

“Saya tak apa-apa.”
Mei Ling menggalas kembali beg tangannya. Dia menongkat kedua-dua tangannya untuk kembali berdiri tetapi badannya hilang imbangan dan mula terjatuh semula. Taufiq segera mencapai tangan Mei Ling dan membantunya untuk bangun.
“Terima kasih. Ermm. Terima kasih. Saya minta maaf terlanggar awak. Okay saya pergi dulu,” Mei Ling bersuara. Dia bergegas pergi. Taufiq mendepa tangannya menghalang sambil melompat ke hadapan Mei Ling.
“Nanti nanti nanti dulu. Awak betul tak apa-apa ni? Saya rasa agak kuat awak jatuh tadi.”
“Betul saya tak apa-apa.”
“Tipu.”
“Tak tipu.”




“Dahi awak sedang berkerut.”
“Dahi? Berkerut? Taklah! Mana ada!” balas Mei Ling sambil tangannya automatik menutup dahinya.
“Nampak sangat awak rasa sakit, bukan?” ujar Taufiq, tersenyum. “Macam ni lah; apa kata saya belanja awak makan malam di sini. Lagipun hari sudah petang. Anggaplah ini sebagai cara saya meminta maaf.”
Mei Ling mengecilkan matanya  sambil merenung tajam Taufiq. “Saya tak kenal awak pun. Sudah biasakah awak buat macam ni – langgar perempuan tak dikenali lepas itu pelawa belanja mereka makan sebagai cara minta maaf?”
Telinga Taufiq merah padam. “Tidak. Sekali-kali bukan seperti apa yang awak bayangkan. Saya cuma rasa bersalah. Itu je. Saya memang tidak ada niat apa-apa pun!”
Mei Ling masih separuh tidak percaya.
“Betul awak ni?”
“Betul.”
“Sumpah?”
“Iya.”
“Demi Allah?”
“Demi.. eh, awak Islam kah?” tanya Taufiq terperanjat. Mei Ling mengangkat kening sebelah. Tidak sangka gadis Cina di depannya ini seorang Islam sebab dia baca tag namanya jelas nama seorang Cina.
“Taklah. Saya cuma sudah terbiasa bercakap macam ini. Lagipun kawan baik saya seorang Melayu.” balas Mei Ling bersahaja.
“Jadi.. tawaran saya sebelum ni. Boleh saya belanja awak makan malam di sini?”
“Hmm..”
“Please?”
“Makan di mana?”
“Mana-mana awak nak.” Balas Taufiq, pantas.
“Okay, kita makan di steakhouse tingkat bawah ni, amacam?” muka Mei Ling serius.
“Er.. restoran steakhouse tu?” Taufiq bersuara perlahan sambil menelan air liur keringnya. “Mana aku nak cari duit belanja dia ni makan?? Keringlah wallet aku!!” Monolog dalamannya berteriak cemas.
“Hi hi. saya gurau sajalah. Haha tau pucat muka. Lain kali jangan cepat sangat offer orang belanja makan. Okay, kita makan di food court. Sesuai tak dengan awak ni?”
Taufiq menarik nafas lega. “Ha, yang itu saya mampu. Baik, mari kita pergi! Saya dah lapar ni.”
Mei Ling ketawa kecil. “La, rupanya awak sedang mencari alasan untuk teman awak makan malam ke? Nampak gaya macam saya sudah kena tipu.”
“Haha eh taklah. Hmm mungkin. Tak pasti. Entah. Tak tahu,” main Taufiq bersahaja. “Oh, sebelum saya lupa; nama saya Taufiq Amran. Sila panggil saya Taufiq.”
“Hmm okay Taufiq Amran. Nama saya Mei Ling.”
“Saya tahu.”
“Amboi cheeky betul perangai.”
“Ok ok jom kita pergi makan.”
“Jom.”

No comments:

Post a Comment